تلويزيون داشت كارتون‌هاي زمان كودكي ما را نشان مي‌داد و من داشتم با شور و شوق براي رادين توضيح مي‌دادم. سندباد، دختري به نام نل، مهاجران و ... . رادين پرسيد: "اينها كه همه دخترونه اند، پس پسرها چي نگاه مي‌كردند؟" و من با تعجب جواب دادم: "پسرها؟! زمان ما همه يكجور كارتون تماشا مي‌كرديم!". بعدش خيلي نگران شدم، نكته مهمي بود به نظرم. زمان ما سليقه دخترها و پسرها بيشتر شبيه هم بود (شايد حتا به اجبار)، ولي هر چه بود به نظرم در نسل ما همگرايي بهتري بين دخترها و پسرها وجود داشت و نتيجه‌اش اين شد كه همراهان بهتري براي هم در سالهاي بعد شدند، چه به عنوان همسر، چه به عنوان دوست و چه به عنوان همكار. الان آنچه در رادين و دوستانش مي‌بينم خيلي مرزبندي شده‌تر است و نمي‌دانم در آينده چه خواهد شد.(اگرچه دوستي معتقد بود بزرگ شوند، عاقل مي شوند!)ا
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
رادین جان با این جمله کاملاً ما را ضایع نمودی رفت، یعنی ما کارتون دخترانه نگاه میکردیم؟ نه عزیزم کارتون های زمان ما خیلی جنگی و تخیلی و فضایی نبود و به همین دلیل برای همه گروه های سنی (حتی پدر مادرها) از هر دو جنس جذاب بود
ضمناً آزاده جان خیلی نگران نباش یادم هست که زمان ما هم در سن رادین همگرایی چندانی بین دخترها و پسرها نبود و عمده اختلاف خود را در قالب بازی های دخترانه و پسرانه و شعر هایی مانند پسرها شیراً و دخترها موشند و ....نشان میداد. گذشت زمان و تغییرات سنی باعث میشود که همگرایی ایجاد شود همانطور که امروزه روابط دخترها و پسرها در ایران به مراتب نزدیکتر از زمان ما است.
Post a Comment