رستوران جنگلی

دیروز رادین را بردیم رستورانی که شبیه جنگل درست کرده بودند. بعد از هر رعد و برق و سر و صدای فیلهایی که انصافا خیلی واقعی درست شده بودند، پسرک شجاع تا ده دقیقه دست مرا محکم می گرفت و اگر دستم را می کشیدم، دادش در می آمد و لب و لوچه اش را برای شروع گریه جمع می کرد! خلاصه آخرش هم نفهمیدیم خوشش آمد یا نه. حیف که دوربین نبرده بودیم، حداقل دو تا عکس می گرفتیم که این بچه را بردیم باغ وحش!ا

پی نوشت: کاش حمایت کردنت در برابر چیزهای ترسناک زندگی به همین آسانی بود.ا