ميگويند سهسالگي اوج اعلام استقلال كودك است، ميگوييم خدا بهدادمان برسد. مال ما كه الانش هم بد شروع نكرده است. از اولش هم كه يادم ميآيد رادين خيلي جاها حرف حرف خودش بود. وقتي ديگر شير يا غذا نميخواست (حتي وقتي يكي دوماهه بود)، هيچ جوري نميشد مجبورش كرد كه دهنش را باز كند. از وقتي هم كه حرف زد، يكي از اولين كلمههايش "بسه" بود كه به معناي غذابس بود! حالا هم كه واژههاي "خودم" و "فقط خودم" را چندبار در روز ميشنويم، براي درآوردن لباس، بازكردن پوست شكلات، پوشيدن كفش و .... البته هميشه هم موفق نميشود و وسطهايش يك كمكي ميگيرد، ولي تا ميبيند ادامه كار را ميتواند خودش انجام دهد، دوباره استقلالطلبياش عود ميكند! بهتازگي سر لباس هم اظهار نظر ميكند كه خوب، هنوز مامان بلد است چطور سرش را شيره بمالد!ا
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment