پسرک من

در آن سنی است که آدم بین بچگی و نوجوانی گیر می کند؛ گاهی مثل یک آدم بزرگ حرف می زند و استدلال می کند و مثلا در مورد ساختارهای جامعه سوال می کند، گاهی مانند یک بچه شیطنت می کند و شکلک در می آورد و حتا  جلوی دیگران ممکن است کله معلق بزند. تنها چیزی که مهم است این است که در همه حالاتش نفس مامانش است. ا