ملاقات دو دوست

رادین پریشب یک دوست قدیمی وبلاگیش را دید. البته دفعه دوم بود، ولی چون دفعه اول خیلی کوچک بود، چیزی یادش نبود و این دوست کسی نبود جز لیلا خاله جان که وقتی امتحان ندارد، کامنتهایش را می خوانید. برایم تاثیر وبلاگ جالب بود، انگار لیلا رادین را خیلی دیده باشد و همان احساس را هم به رادین منتقل کرده بود. جای همه دوستان مشترک خالی!ا

پی نوشت: اینکه روز به روز جمع دوستانمان در ایران کوچکتر و کوچکتر می شود، ناراحت کننده است. فکر می کنیم شاید روزی دوباره دور هم جمع شدیم و به این شایدها امید می بندیم.ا