مدرسه موشها

نشسته است و سي دي مدرسه موشها را نگاه مي كند. هنوز ديدنش حال و هواي آدم را عوض مي كند. چه روزگاري بود؛ يك هفته بايد صبر مي كرديم كه نيم ساعت مدرسه موشها ببينيم. تماشاي فيلمش در سينما هم آخر كيف بود. حالا موشك من بعد از دو دهه و اندي دارد مي بيندش. بر لب جوي نشين و گذر عمر ببين..........ا

ش

پي نوشت: خاله آمده است و با هم عالمي دارند!ا