Tuesday, April 22, 2008

پنگولي

نمي‌دانم همه بچه‌ها به اين مرحله مي‌رسند، چنگ مي‌زنند يا نه. به‌هرحال اميدوارم فقط مخصوص پسمل ما نباشد. در ضمن دو جور پنجول داريم،‌ يكي از روي محبت و براي نشان دادن احساسات و ديگري از روي عصبانيت و هنگام لج‌بازي. ولي خوب هر دو به يك اندازه درد دارد و جايش روي صورت آدم باقي مي‌ماند. حالا خدا كند فقط صورت مامان و بابايش باشد، حداقل فقط جايش مي‌ماند، شرمندگيش ديگر نمي‌ماند!‌آ
پي‌نوشت: وروجك حتما بعد از هر كار بدي كه مي‌كند، يك‌جوري خودش را لوس مي‌كند كه دل سنگ هم آب مي‌شود،‌ ماها كه جاي خود داريم!‌آ

3 comments:

leyla said...

Ba Salam,
(Bayad Moadab basham, chonke mana jan tashrif ovordan!)
baraye FYI, mikhastam begam ke in panjool mali makhsoos pesmale shoma nist...man ye pesar bache dige dar hamin hodood mishnasam ke ta adamizad varede khunashun mishe einan gorbe panjoolmali mikone! oonam ba zakhmhaye amigh

khaale roro said...

esme in post kheili ba namake:)

آزاده said...

Salam leyla joon, rahat bash, ma felan faghat darim zaminesazi mikonim!

Rasti FYI yani chi?
In pesare dar hodoode shoma kie oonvaght? Syroos ke enshallah nist ke hanooz panjool mikeshe?!!