از هفته پيش رادين ميرقصد (پسمل خودمه!). گاهي وقتي آهنگ شادي ميشنود همانطور نشسته و بدون اينكه تغييري در نشستنش بدهد، با دستانش ميرقصد. جالبتر قيافه جديش موقع رقص است (خاله درياب!). روز اول و دوم كه ديگر به هر صدايي ميرقصيد. شاهكارش موقع خواب بود كه وقتي آهنگ صندليش را زدم كه بخوابانمش شروع كرد به رقص (بهدليل خوشخواب بودن مفرط رادين، فقط طي مراسم خاصي در صندلي غذاخوريش كه هم تاب ميخورد و هم آهنگ ميزند -درحاليكه حتما بايد چراغ خاموش و اطراف ساكت باشد- ميخوابد). آ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment