از صبح خيلى غذا نخورده بود (اين جمله در خانه ما جهان شمول است، معلوم نيست هنوز كدام يك از بچه ها را مى گويم!). وقتى فرنى اش را نخورد، گفتم خيلى ناراحت شدم. در كمال تعجب گذاشت بعد از مدتها بهش غذا بدهم و وقتى تمام شد، پرسيد: "مامان، ناياحتى؟". حالا هم كه طبق معمول نگذاشته است من بهش شام بدهم (مامان نه، آيين)، بعد هر قاشق مى آيد و مى گويد: "مامان، نييخت" يا "مامان، خويدم"!
آخرش خودم مى خويمش:*
